Ryzyko związane z limitami uprawnień do emisji dwutlenku węgla (CO2)

A A A

{GRI EC2}

Ryzyko związane z limitami uprawnień do emisji dwutlenku węgla (CO2)

- dotyczy braku odpowiedniej liczby uprawnień do emisji CO2, którego konsekwencją będą konieczne do poniesienia koszty w celu zakupu odpowiedniej liczby jednostek. Rok 2013 był pierwszym rokiem obowiązywania Krajowego Planu Rozdziału Uprawnień do emisji CO2 na lata 2013-2020 (tzw. KPRU III). Był to rok nietypowy. Do tej pory rafinerie ropy naftowej otrzymywały uprawnienia wyliczone w oparciu o wykorzystanie mocy przerobowych, a od 2013 r. po raz pierwszy miały otrzymać uprawnienia wyliczone według tzw. klucza benchmarkowego (wskaźnikowego) z wykorzystaniem wskaźnika CWT (ang. Complexity Weighted Tonnage – tony ważonej po złożoności zakładu). Nietypowe było również to, że Komisja Europejska nie tylko nie zatwierdziła przydziału darmowych uprawnień dla instalacji uczestniczących w Systemie Handlu Uprawnieniami do emisji CO2, ale również zmieniała ogólne zasady tego przydziału. W związku z tym Grupa LOTOS, tak jak pozostali uczestnicy tego systemu, narażona była na ryzyko podejmowania działań przy braku jasnych zasad przydziału uprawnień w 2013 r.

Według informacji z Ministerstwa Środowiska, Grupa LOTOS otrzyma 1.521.342 uprawnienia do emisji CO2 na umorzenie emisji za 2013 r., a 11.303.332 uprawnienia na cały okres rozliczeniowy 2013-2020. Już dziś wiemy zatem, że będzie to skutkować niedoborem uprawnień i koniecznością ich dokupienia. W celu zmniejszenia ilości dokupowanych uprawnień do emisji, podjęliśmy się w ubiegłych latach wykonania szeregu zadań inwestycyjnych, takich jak wprowadzenie gazu ziemnego do systemu energetycznego oraz jako podstawowego surowca do produkcji wodoru, odzyskiwanie gazów zrzutowych, modernizacje pieców technologicznych, a także wdrażanie programu stałej poprawy efektywności energetycznej jednostek produkcyjnych rafinerii.